Niet-tuberculeuze of atypische mycobacteriën worden erkend als opkomende ziekteverwekkers.
Sommige bacteriesoorten zijn verantwoordelijk voor infecties van de luchtwegen of iatrogene infecties, vooral bij personen met een verzwakt immuunsysteem. Ze zijn bestendig in het water en hun onderzoek (zonder standaardmethode) is complex omdat ze moeilijk en traag te kweken zijn.
Hoewel de ontwikkeling van moleculaire technieken het nu mogelijk maakt om deze kweekfase te omzeilen, lossen deze methoden niet alle kwantificatieproblemen op. De meest bekende opportunistische pathogenen zijn M. avium, M. chelonae, M. kansasii, M. xenopi, enz.
Voorlopig is er geen controleniveau voor hun aanwezigheid in het water. Hun analyse gebeurt momenteel uitsluitend op kwalitatieve basis, met specifieke kweekmedia en lange incubatietijden.
De overdracht gebeurt via het inademen van aërosolen of door directe inoculatie in de huid, het onderhuidse weefsel en het osteo-articulaire systeem, in geval van besmetting van het gebruikte materiaal (zoals endoscopen, mesotherapienaalden …).
Mycobacteriose is een ernstige ziekte bij personen met een uitgesproken tekort aan cellulaire immuniteit of met mucoviscidose (taaislijmziekte). Deze ernst is te wijten aan de multiresistentie van deze bacteriën tegen antibiotica. De meest voorkomende klinische vormen zijn longinfecties, lymfeklierinfecties, huidinfecties, osteo-articulaire infecties en gedissemineerde vormen.
